72 sömürge, bitmeyen yangın

Bugünlerde dünya kamuoyunun ana gündem maddesi Fransa’da yaşanan hadiseler. Esasen Fransa’da sokak hareketleri, protestolar alışılagelmiş bir durum.

Örneğin geçtiğimiz yıllarda Sarı Yelekliler olarak adlandırılan grup, büyük kentlerde hayatı felç eden gösterileri düzenledi.

Ancak Fransa’da başlayıp komşu ülkelere de yayılan son gösteriler öncekilerden bir hayli farklılık gösteriyor. 2010 yılının sonlarında Tunus’ta bir seyyar satıcının “haksızlığa uğradıktan” sonra kendisini yakmasıyla başlayan olaylara benzer gelişmeler Fransa’da yaşanıyor.

17 yaşındaki Cezayir kökenli gencin polis kurşunuyla ölümünün ardından başlayan protestolarda 1 hafta geride kaldı.

Büyük bir kaos ve kargaşanın hakim olduğu Fransız şehirlerinde güvenlik hala sağlanabilmiş değil. Hükümetin tehdide varan açıklamalarına rağmen akşam saatlerinde sokaklara çıkan binlerce genç yakıp, yıkmaya devam ediyor.

Göstericilere dair henüz çok şey bilinmiyor. Ancak öfkenin ortaya çıkış nedeni ve sosyal medyadan yapılan paylaşımlar da gösteriyor ki, protestocuların ezici bir çoğunluğu Fransız sömürgelerinden ülkeye göç etmiş kişilerin çocukları ya da torunları.

Yani sokağa yansıyan öfke, nevzuhur bir göçmen öfkesi değil. Bilakis uzun yıllardır Fransa’da yaşayan eski sömürgelerden gelmiş kişilerin öfkesi.

Neden bu öfke?

Bu sorunun cevabını Fransa’nın karanlık tarihinde bulabilmek mümkün. Zira yıllarca Afrika başta olmak üzere onlarca ülkeyi sömüren Fransa, ne yaptığı katliamlarla yüzleşti ne de sömürgeci bakış açısından kurtulabildi.

Öte yandan, bu denli büyük bir öfkeye sebep olacak bir başka neden de, ulus bilincinin bir hayli yüksek olduğu Fransa’da İngiltere, Kanada ya da ABD’de olduğu gibi bir entegrasyon sürecinin olmaması olarak gösteriliyor.

Sürekli dışlanan, ikinci sınıf vatandaş olarak görülen, devlet ya da özel sektörde ayrımcılığa maruz kalanların birikmiş öfkesi.